Nog wat nagenieten van een voorbije activiteit?
Hier vind je een verslag(je) en wat foto’s.
Veel lees- en kijkplezier!
Klik op een foto om deze te vergroten.
HERFSTWANDELING KRAVAALBOS
zondag 26 oktober 2025
Het was een ochtend die zich langzaam ontvouwde als een oud boek waarvan de bladzijden knisperden in de koelte van de herfst. In het hart van Meldert, waar de huizen nog fluisteren over generaties die er woonden, verzamelden zich 25 gelukkigen. Elk van hen droeg wandelschoenen die al vele paden hadden gezien, maar vandaag zouden ze een nieuw hoofdstuk schrijven in het Kravaalbos.
De zon, nog wat verlegen, kwam aarzelend door de bomen piepen. Haar stralen vielen als gouden linten op een tapijt van bladeren, bezaaid met kastanjes die knisperden onder de voeten van de wandelaars. De lucht was doordrenkt met de geur van vochtige aarde, mos en het onmiskenbare aroma van herfst.
De groep bewoog zich in “stilte” voort, alsof ze de adem van het bos niet wilden verstoren. Elk blad dat viel, leek een herinnering te dragen. De bomen, statig en oud, stonden als wachters langs het pad, hun stammen getekend door tijd en weer. En toch was er leven: het zachte gefluister van de wind.
Plots doemde er een helling op, glibberig van het slijk dat de regen van de voorbije dagen had achtergelaten. Sommigen aarzelden, anderen lachten, en enkelen hun evenwicht zoekend tussen modder en moed. Maar niemand klaagde. Integendeel, het was precies dat onverwachte moment dat de groep dichter bij elkaar bracht. Er werd geholpen en gelachen, De helling werd een verhaal op zich.
Over halverwege de tocht wachtte een warme beloning: Café Stinne, een charmant etablissement dat ooit dienstdeed als decor voor de derde Kampioenenfilm. Vandaag was het een rustpost, een plek waar de tijd even stilstond. Binnen was het warm en wij zaten buiten. De geur van vers getapte bieren en ovenwarme mattetaarten omhelsde de wandelaars als een deken. Er werd getoost op vriendschap, op het leven, op de herfst.
Toen de wandeling ten einde liep en Meldert opnieuw in zicht kwam, kleurde de lucht zacht oranje. De zon zakte langzaam achter de heuvels, alsof ze met tegenzin afscheid nam van deze dag. De wandelaars keerden terug, hun schoenen zwaarder van de modder, maar hun harten lichter dan ooit.
Het Kravaalbos had hen niet alleen een wandeling gegeven, maar een herinnering. Een verhaal dat zich nestelde tussen de bladeren van hun leven, als een bladwijzer in een boek dat ze telkens opnieuw willen openslaan.
WD
BEZOEK YERSEKE (Nl)
zaterdag 4 oktober 2025
Méér dan 1 jaar geleden doen we het voorstel voor een bezoek aan Yerseke (NL), hét mossel- en oesterdorp van Zeeland. De activiteit wordt weerhouden op onze jaarlijkse studievoormiddag, voor het werkjaar 2025.
Wim Vervaet en ondertekende vormen hiervoor de werkgroep. Na wat aftoetsen bij de wijkmeesters, en op de voorbije nieuwjaarsreceptie bij de aanwezige leden, besluiten we om de sprong te wagen voor een busuitstap.
We mikken hierbij voorzichtig op 40 deelnemers, waarvoor we – hopelijk – een mooi programma in elkaar boksen. Dit na een paar werkgroepvergaderingen, en talrijke mailtjes en telefoontjes over en weer naar Nederland.
Eens hiermee rond, wordt de uitnodiging opgesteld “samen naar Yerseke”, geïllustreerd met een autocar, wat mosselen en een rondvaartboot. Kwestie van wat visuele triggers om toch maar aan ons minimum aantal deelnemers te komen.
Al voorafgegaan door een eerste aankondiging in Samen Verder, worden de uitnodigingen via de wijkmeesters vervolgens verspreid naar jullie, onze leden.
Wat blijkt, op dat moment zit de bus reeds halfvol! Het was dus een kwestie van snel reageren op de uitnodiging die begin september in de bus viel.
Wat ook gebeurde, in een mum van tijd stroomden de busplaatsen vol, een onverhoopt succes. Het financiële scherpe plaatje was gered, alles was voorbereid en afgesproken, nu was het enkel nog afwachten wat de weergoden voor ons in petto zouden hebben voor zaterdag 4 oktober.
Met argusogen volgden we de weerberichten, die er finaal niet fraai uitzagen: storm Amy ging langskomen in Zeeland, gepaard met neerslag en een harde wind. Alarmfase oranje voor de geplande boottocht op de Oosterschelde…
Bij een laatste telefonisch contact daags voordien, had de schipper er gelukkig wel een goed oog in dat er kon uitgevaren worden.
Zaterdagmorgen rond 9 u kwamen de eerste deelnemers toe aan de kerk, de bus was al ter plekke. En ja, in regen en wind, dus snel die bus maar op. Of iedereen tijdig op het uur van vertrek aanwezig was, konden we immers makkelijk vaststellen, de bus moest helemaal vol zitten, en dat was gelukkig ook zo, op de zetel naast de chauffeur na. Die was voorzien voor animator F.V.P., die helaas door ziekte af moest zeggen.
Nadat we al voorbij Antwerpen waren, namen we dan maar zelf het woord om iedereen welkom te heten. En zie de hemel scheurde open en de zon brak door!
In Yerseke (zeg [Ierseke] en zeker niet [Ierzeke] ) aangekomen, bracht Suzanne van de Tourist Info ons met zevenmijlslaarzen tegen 11 uur naar het Kerkelijk Centrum De Haven, voor een ontvangst met koffie en verse Zeeuwse bolus.
We kregen er ook een korte film over de mosselcultuur, en weten nu ook waar die bolus ooit vandaan kwam.
Iets rustiger wandelden we vervolgens een steenworp verder voor ons middagmaal in ‘De Wijngaard’. Daar werden we ook hartelijk en in een huiselijke sfeer ontvangen door Carine (zeg [Kaarin] en niet [Karien]) en haar team.
Tijd voor een aperitiefje voor wie dat wou, intussen werden de mosselen gaar gekookt… in een paar grote ketels buiten op de stoep. Bij het opnemen van de personen die steak Black Angus of sliptongen hadden gevraagd, klopte het even niet, maar gelukkig zette betrokkene haar slippertje gewillig recht met… sliptong.
De goed gevulde mosselpotten kwamen op tafel, en ook de anderen werden vlot bediend.
Het geroezemoes verstomde terwijl we ons tegoed deden aan al dat lekkers, meestal geflankeerd met een goed glas wijn.
Er werd afgerekend, en mooi op tijd werden we opgehaald door de 3 gidsen, voor een leerrijke wandeltour langs de havens en oesterputten.
Een greep uit de wetenswaardigheden:
Oesters zijn hermafrodieten.(tweeslachtige dieren die zelfs van geslacht kunnen veranderen), terwijl mosselen dat niet zijn.
In 1530 kwam de zogenaamde Sint-Felixvloed over Zeeland, waardoor heel wat dorpen ‘verdronken’ in de Oosterschelde.
In het midden van de 19 e eeuw kwam de oester- en mosselcultuur van Yerseke in gang. We zien naast nieuwe gebouwen inderdaad ook nog oude schuurtjes aan de kades, die betere tijden gekend hebben, maar die het geheel wel hun charme geven.
In het dorp staat een natuurstenen kerk, dit blijkt de kerk van de Hervormde Gemeente te zijn, volgens onze gids één van de zogenaamde Christelijke kerken (de katholieke kerk wordt daar raar maar waar niet onder gerekend, die heeft trouwens sinds 2003 geen eigen kerk meer in dit dorp).
Wist je dat een gesloten mossel niet per sé slecht is? Enkel wanneer hij na openwrikken slecht ruikt of er abnormaal uitziet.
En dat je een (holle) oester best op zijn holle kant bewaart om langer vers te blijven?
Op het einde van onze wandeltour kwamen ook de kreeften aan bod. Onze gids toverde een paar kreeften tevoorschijn, en vroeg hoe je mannetjes van vrouwtjes kan onderscheiden. Nou, vrouwtjes hebben een breder achterlijf, waaronder ze hun eitjes vastklemmen tot de larfjes uitkomen… Bij alle uitleg werden de kreeften toch al een beetje zichtbaar zenuwachtig. Geen nood, de gids wreef zachtjes over hun staart en zie, ze werden er echt rustig van, alsof ze onder hypnose stonden!
Na deze interessante wandeling verzamelden de 3 groepen zich weer bij de aanlegsteiger van de YE-100, die net kwam binnengevaren en waarmee we de dag zouden afsluiten met een rondvaart op de Oosterschelde.
Enfin, onzen Danny liet zijn eega achter op de kade, maar dat bleek een bewuste keuze te zijn.
Hoewel de boottocht met nauwelijks merkbare deining verliep, koos de schipper er toch voor om binnen de bescherming van de havenzone te blijven. Safety first.
Er zijn trouwens 3 havens, twee voor de pleziervaart, en één voor de
visserij.
Wie wou kon zich binnendeks windvrij en warm installeren en één of meerdere drankjes nuttigen, anderen verkozen om regelmatig eens de gezonde lucht op te snuiven op het dek of daar wat kiekjes te nemen.
Was er wel wind, van de regen werden we de ganse dag gespaard! Maar toen we opnieuw gingen aanmeren, werd de lucht wel dreigend. Gelukkig stond de autocar vlakbij geparkeerd. Zoals voorzien konden we om kwart voor 6 huiswaarts keren, na een meer dan geslaagde dag.
Bij het verlaten van Yerseke werden we dan getrakteerd op serieuze regenvlagen, het zou pas droger worden tegen dat we terug op Heiende aankwamen.
Wie had dat gedacht na de onheilspellende weerberichten? Gelukkig, met ons is het altijd RAAK!
Tot een volgende!
Geert
SNEUKELTOCHT
zondag 21 september 2025
Het was één van de weinige nazomerdagen dat de zon niet van de partij was. Naar gewoonte werd verzamelen geblazen in ‘t Trefpunt.
De eerste deelnemers gaven reeds om 13.15 uur present. Daar er 147 inschrijvingen werden genoteerd en het vertrek was vastgelegd vanaf 13.30 uur, werd het een drukte aan de inschrijvingstafel. Wetende dat de ganse RAAK-wijkmeestersploeg reeds een ganse dag actief was en ook hun sneukeltocht aan het rijden waren, werden de eerste “duiven” gelost om 13.25 uur.
De werkgroep had er dit jaar voor geopteerd om via de aangebrachte KWB-pijlen de route te fietsen. Toen omstreeks 14 uur reeds meer dan 140 fietsers onderweg waren, genoot men aan het vertrek van een relatieve rust.
Toen de laatste 7 deelnemers omstreeks 14.20 uur vertrokken konden de deuren van ’t Trefpunt tijdelijk gesloten worden.
We vervolgden de voorgeschreven route en kwamen aan bij de eerste stopplaats. We werden er getrakteerd op een tas koffie met de dubbele pannenkoek.
Nadat de laatste deelnemer zijn tas koffie had genuttigd, reden we verder naar de volgende stopplaats waar ons een stuk meloen met hesp werd geserveerd.
Fietsend naar de derde stop, daar wachtte ons een drankje bij Bierhuis Haeseveld te Destelbergen. Gelukkig kwam de zon af en toe eens piepen en bleven de regenbuien uit.
Weldra volgde de vierde stopplaats waar we onze mond konden verfrissen met een frisco.
De wind zat ondertussen mee en zo kwamen we al vlug bij stopplaats vijf aan. Hier werd een drankje aangeboden en stuurden de wegwijzers ons richting Heiende.
Toen de kerk van Heiende in zicht kwam en wij richting ’t Trefpunt
fietsten werden we vervolgens gevraagd onze fietsen via de ingang van ’t Trefpunt op de koer te plaatsen en zich richting frietmobiel te verplaatsen om daar te genieten van een bakje friet en een vleesje. Meerdere malen mochten de deelnemers aanschuiven voor dit typisch Belgisch gerecht.
Het was ondertussen 19 uur geworden en de eersten waren reeds huiswaarts gekeerd, en de zon ging stilaan onder.
We konden beginnen denken aan het opruimen van het één en het ander.
We genoten nog even na, De deelnemers waren allen huiswaarts, en we genoten nog even na.
En … we zagen dat het goed was geweest.
Jullie verslaggever
Jo VH.
PETANQUE-TORNOOI
zondag 14 september 2025
Op 14 september 2025 kwamen we samen in het Trefpunt met 24 deelnemers voor een namiddagje petanque.
De deelnemers hadden zich op voorhand ingeschreven per ploeg van 3 deelnemers.
Volgende ploegen namen deel (al dan niet met eenvoudige namen om het de jury gemakkelijk te maken): ’t Pleintje 1, ’t Pleintje 2, Okra, de Rombautjes, Honger & Dorst, Dorst & Honger, de Katjes en de Kaarters.
Na verwelkoming door Antoine, een woordje uitleg door Wim, en het maken van goeie voorafgaande afspraken (we speelden bvb. tot 9 i.p.v. 13 omwille van de beperkte tijd), konden we starten met de voorrondes.
Onder een prachtig zonnetje werd het ene spel na het andere gespeeld. In het begin kon je vaststellen dat enkele ploegen toch nog niet opgewarmd waren want er werden scores genoteerd van 9-0, 9-1, 9-3 enz.
Er werden mooie worpen gegooid en naarmate de middag vorderde was elkeen goed opgewarmd en werden de wedstrijden spannender. Links en rechts kwam zelfs de meter aan te pas om te zien wie het dichtst lag.
Tussendoor een droogje (waarvoor dank aan de duikersclub van Lokeren) en een natje en heel tevreden speelden we verder richting de finale. Ondertussen waren nog enkele supporters aangekomen om de laatste spelen aan te moedigen.
Uiteindelijk kwamen we aan de finale en deze werd gespeeld tussen ‘t Pleintje 1 (Tjen, Ria en Jacques) en Okra (Luc, Christiane en Rita). Voor de finale werd geopteerd om te spelen tot 13 punten en met 2 punten verschil.
En dat de finale spannend was, heeft iedereen kunnen meemaken. Het spel ging gelijk op en eindigde op 12 -13 voor Okra. Aangezien er met 2 punten verschil moest gewonnen worden, moest er dus verder gespeeld worden.
Bij het nieuwe spel bleef Okra op zijn elan verder gaan en zij wonnen uiteindelijk ook de finale van het eerste petanque-tornooi van Raak Lokeren – Heiende onder de leden.
Onze winnaars kregen elk een waardebon van Raak Lokeren – Heiende en iedereen had genoten van een gezellige namiddag plezier en amuseleute. Er werd nog wat nagepraat en eentje gedronken en uiteindelijk kon iedereen tevree huiswaarts keren.
De vraag is reeds gesteld om dit volgend jaar opnieuw te organiseren. Als we nog een gaatje vinden in de nieuwe kalender van Raak Lokeren – Heiende, dan zullen we dit zeker doen. Jullie horen dit dan wel te gepaste tijde.
Verslaggever
Wim V.
FOTOZOEKTOCHT
van 1 juli tot en met 31 augustus 2025
Jullie waren met velen om aan onze zoektocht deel te nemen, waarvoor dank.
Hopelijk hebben jullie er een leuk moment van kunnen maken.
Hierbij de juiste antwoorden, de prijswinnaars zullen nog persoonlijk door ons gecontacteerd worden
Feedback over de zoektocht (positief of negatief) mag zeker gedeeld worden. Dat kan via deze link.
TUINFEEST
zaterdag 28 juni 2025
Een Zwoele Zomeravond vol Smaak en Muziek
Het was een van die zeldzame mooie zomeravonden waarin alles lijkt samen te vallen: de temperatuur net warm genoeg om zonder jas tot laat buiten te zitten, de lucht gevuld met het zachte gezoem van gesprekken, en een prachtige tuin die baadde in het gouden avondlicht. dit zou een avond worden om te koesteren.
Bij aankomst werden we verwend met een welgemeend welkom en hoe kan het ook anders als aperitief een glaasje wijn. Terwijl het glas tintelde in het laatste zonlicht, werd al snel duidelijk dat er meer op het menu stond dan enkel gezelligheid. De overheerlijke ribbetjes, traag gegaard en perfect gekruid, vonden gretig hun weg naar menig bord. Sommigen waagden zich zelfs aan een derde, vierde ronde, niet in staat het sappige vlees te weerstaan.
Onze immer toegewijde huisfotograaf, doorgaans discreet aanwezig, kon zich deze keer niet bedwingen. Zo onder de indruk was hij van de tuin: een waar schilderij van groen en bloei dat hij vastbesloten was iedere aanwezige op de gevoelige plaat vast te leggen. Met zijn camera in aanslag dwaalde hij tussen de tafels, op jacht naar spontane glimlachen en gelukzalige momenten.
Toch had de zon, gul en ongenadig, zijn tol geëist. De warmte had bij sommigen geleid tot loden benen en een lichte loomheid die als een sluier over de avond leek te hangen. Maar dat was buiten
The Unforgettables gerekend. Met hun aanstekelijke covers, jarenlange ervaring en bruisende energie wisten zij moeiteloos de dansvloer in lichterlaaie te zetten. Binnen de kortste keren danste jong en minder jong alsof hun leven ervan afhing, geen vermoeidheid meer te bespeuren.
En terwijl de laatste tonen van de muziek weerklonken en de avond langzaam overging in nacht, waren het de mannen van De Dubbel Schift die onopvallend maar efficiënt de opruim verzekerden. Glazen verdwenen, tafels werden herschikt, en de tuin keerde langzaam terug naar zijn serene staat alsof hij, net als wij allemaal, nog nagenoot van een bijzonder geslaagde avond.
WD
HEIENDE LEEFT … KUBB-TORNOOI
BEKER VAN LOKEREN
maandag 9 juni 2025
HEIENDE LEEFT … 9 de KUBBTORNOOI
Onze werkgroep en de wijkmeestersploeg had er weerom voor gekozen om de formule enigszins te versoepelen wat het aantal deelnemers per ploeg betreft, door deze te verminderen van 6 personen naar 4 deelnemers per ploeg. Het streven om max. 20 ploegen te laten strijden voor de “Heiendse Eer & Glorie” werkte en zo kon onze negende editie met 16 ploegen onder een stralende zon doorgaan. We kijken alvast uit naar onze tiende editie op 25 mei 2026.
Alles werd in gereedheid gebracht in de voormiddag door de voltallige bestuursploeg van onze Raak-afdeling. Het terrein was aangepast daar de bouw van het nieuwe KLJ-lokaal reeds afgewerkt was in 2024 en er aldus geen herschikking van het terrein noodzakelijk was. De terreinen werden aangelegd, de tenten werden geplaatst, tafels en stoelen vonden hun onderdak, de drank- en eettent werd ter hoogte van de speelplaats van de school opgebouwd onder een afdak. Want mogelijks zouden de weergoden ons op een regenbui kunnen trakteren. Het was enkel nog wachten of de zon ook de namiddag van de partij zou zijn.
Toen rond 13.00 uur de eerste van 16 deelnemende ploegen aankwamen, was het duidelijk dat de spelnamiddag een voltreffer zou worden. Ook de mensen van de verkoop van drank –en eetbonnetjes hadden hun handen vol. Iets voor half twee konden de verschillende poules van start gaan.
Eens zij aan de slag waren, maakte de lokale persfotograaf er gebruik van om iedere ploeg op de gevoelige lens vast te leggen. Uiteindelijk ontsnapte niemand aan het zichtveld van de fotograaf.
Ondertussen werd er vanuit de catering voorzien dat de bezoekers naast een drankje ook een kubb-hotdog en/of wafel met diverse smaken konden nuttigen. Zelfs een ijsje ontbrak niet.
In een sportieve sfeer werkten de ploegen hun parcours af en naar het einde van namiddag toe werden de wedstrijden voor de plaatsbepaling gespeeld van plaats 16 tot en met plaats 3. In de finale mochten de Kubbezen en De Kubbende Zeemeerminnen het tegen elkaar opnemen.
In een gelijk opgaande eerste game van de finale, waarbij er mogelijks 3 games dienden gespeeld te worden, trokken de Kubbezen reeds in het tweede game aan het langste eind en won het negende Kubb-tornooi .
Alle ploegen werden bedacht met wat lekkers en de eerste 3 ploegen mochten een beker van de Stad Lokeren in ontvangst nemen.
Nadat de laatsten het ravotterrein “De Mutten” hadden verlaten, ging de wijkmeestersploeg over tot het terug opbergen van het materiaal. Er had weer een geslaagde activiteit plaatsgevonden en we keerden allen huiswaarts.
Bedankt aan alle deelnemers en supporters.
Jo VH.
FIETSBEDEVAART NAAR HALLE
zondag 18 mei 2025
Op zondag 18 mei verzamelden we tegen 7 u met 23 deelnemers aan de kerk van Heiende.
Na een laatste briefing door Yves, konden we op ons stalen ros springen en startten we aan onze bedevaartstocht van ongeveer een 68 kilometer naar Halle.
Aan een rustig tempo fietsten we richting Overmere. Langs binnenwegen en ernstige gespreksonderwerpen onderweg, belandden we na ongeveer een 27 km aan onze eerste stopplaats in Aalst, Taverne Hazard.
We waren een beetje te vroeg aan deze taverne, maar dat was niet het probleem. De jonge uitbaters waren blijkbaar op zoek naar de juiste sleutel van de voordeur van het café. Na een kwartiertje testen met een 5-tal sleutels zijn we uiteindelijk binnengeraakt langs de achterdeur. Alom gelach, maar we konden toch binnen om hier een tas koffie te drinken met een lekkere boterkoek die Lieven en Cindy ons gebracht hadden. Waarvoor dank.
Na een half uurtje pauze vertrokken we vanaf deze plaats verder richting Halle. Terug langs een mooi uitgestippelde route via het fietsknooppunten-netwerk. Nadat de kilometerteller op ongeveer een 47 km stond, arriveerden we aan onze 2° stopplaats, café De Vierhoek in Ternat.
Hier konden we toch al eens genieten van een lekker biertje want we kwamen dicht bij het uur voor nen aperitief.
Na deze laatste tussenstop ging de tocht rechtstreeks naar de eindbestemming Halle.
Onderweg nog enkele keren stoppen voor een fotootje en bij de laatste foto ging het even mis.
Fotograaf van dienst had zich laten afzakken tot de laatste fietser en zei tegen Freddy dat ze verder mochten fietsen, want dat hij hen wel ging inhalen. Op het gemak fotootje nemen om dan de route verder te zetten. Maar wat bleek. In de verste verte waren de andere fietsers niet meer op te merken. Nog even verder fietsen tot aan het volgende kruispunt, maar nergens iemand te bespeuren. Uiteindelijk bellen naar onze fietsleider Yves om hun positie op te vragen. Ondertussen kwam Marcel met hoge snelheid het verloren schaap tegemoet om terug richting de kudde te rijden. Wat bleek, 100 meter verder waar de foto was genomen, was er een zijwegje (lees: veldwegje) naar rechts waar de bende fietsers waren ingeslagen en wat de fotograaf van dienst niet had gezien. Maar eind goed al goed!
Tot een paar kilometer verder: de zandweg bezaaid met losse gravé die er precies nog niet lang geleden was gelegd. Ons Nicole moest uitwijken voor ne mountainbiker, richting losse steentjes waar het voorwiel wegslaat en pardoes, het noodlot slaat toe. Ons Nicole onder haar fiets en Mieke is jaloers en volgt het voorbeeld van Nicole.
Terug recht stellen we vast dat men er vanaf is met enkele heel oppervlakkige schrammetjes en kunnen we onze fietstocht verder zetten naar de Onze-Lieve-Vrouw in de Sint-Martinusbasiliek van Halle voor een schietgebedje.
Aangekomen in Halle installeerden we onze stalen rossen veilig en wel in de buurt van de basiliek en gingen we op zoek naar de gids die ons ging begeleiden in de basiliek.
Na even rond te kijken zagen we onze gids in het vizier en de dame van dienst liet plots gans haar map met documenten vallen, en alles door elkaar. Och arme da schaap. Kwam dit nu doordat ze die bedevaarders van Heiende in het zicht gekregen had, of was het een verschijning van de zwarte Onze-Lieve-Vrouw? We gaan het nooit te wegen komen …
De Sint-Martinusbasiliek van Halle is een populaire toeristische bestemming vanwege haar rijke geschiedenis, indrukwekkende kunstwerken en religieuze betekenis.
Hier zijn enkele redenen waarom we gekozen hebben om op bedevaart naar deze basiliek te trekken:
Thuishaven van de Zwarte Masonna: de basiliek herbergt het beroemde beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Halle, een zwart Mariabeeld dat al eeuwenlang pelgrims aantrekt.
Historische kunstwerken: bezoekers kunnen meesterwerken uit de Europese kunstgeschiedenis bewonderen, zoals de 14°eeuwse apostelbeelden, de barokke preekstoel en het albasten retabel van Jan Mone uit 1533.
Legendarische kanonballen: volgens een oude legende ving Onze-Lieve-Vrouw van Halle in 1489 kanonballen op in haar mantel om de stad te beschermen tegen belegering.
Architectonische pracht: de basiliek is een meesterwerk van de Brabantse hooggotiek, gebouwd tussen 1341 en 1467, en rijkelijk versierd met beeldhouwwerken.
Bedevaartsoord: sinds de basiliek in 1946 door paus Pius XII tot basiliek werd verheven, is het een belangrijk bedevaartsoord geworden.
Unieke schatkamer: de basiliek herbergt een schatkamer met koninklijke geschenken en een mysterieuze eeuwenoude boomstronk.
Onze gids heeft haar rondleiding met veel bravoure gedaan en heeft er ons meermaals aan herinnerd dat de crypte van de basiliek te bezoeken is op 15 augustus. Dus de geïnteresseerden onder jullie, ge zijt geïnformeerd. Hierbij nog een mooie groepsfoto genomen door onze gids.
Na de inspirerende gidsbeurt hadden we nog even tijd om door de stad te wandelen, maar uiteindelijk belandde iedereen toch wel op een terrasje.
Daarna was het nog efkes fietsen tot aan het station, waar Yves zijne (geleende) camion ter beschikking stond om de fietsen in te laden en hiermee naar Lokeren te rijden. De deelnemers namen de trein richting Lokeren.
Na een kleine vertraging is iedereen tevree aangekomen in het station van Lokeren en kon men verder huiswaarts fietsen met nog voldoende batterij-ondersteuning.
Van harte dank aan de werkgroep van deze geslaagde fietsbedevaart.
Groeten vanwege de verslaggever ter plaatse en de (knecht)fotograaf van dienst.
Wim V.
BEZOEK AAN AZALEABEDRIJF
zondag 27 april 2025
Onder een aangenaam lentezonnetje verzamelden op zondag 27 april 24 fietsers aan de kerk van Heiende om de tocht naar de Azaleakwekerij van Sofie en Kristof in Zaffelare aan te vangen.
Iedereen was mooi op tijd en om 13u30 trok de groep zich op gang richting Gaverstraat. De fietstocht ging over autoarme wegen en dankzij Renaud konden we de op de drukke plaatsen toch veilig oversteken.
Na een 45-tal minuutjes kwamen we allemaal veilig en wel op onze bestemming aan.
Ondertussen waren de deelnemers die met de wagen kwamen ook toegekomen.
We werden goed ontvangen en na een korte uiteenzetting van de geschiedenis en samenstelling van het bedrijf kon de rondleiding beginnen.
Er werd gestart bij het begin van de plant, namelijk het stekken. Voor het stekken worden stukjes van grotere planten afgesneden en in turf geplant. Hiervoor wordt een machine gebruikt die een groot deel van het werk doet. Deze machine moet toch nog bediend worden door 4 personen.
Via een transportband worden de stekjes naar de achterliggende serres getransporteerd.
Daar konden we de volgende stap in het proces aanschouwen. De stekjes worden met een plantrobot in potten op worteldoek geplaatst. Meteen wordt er een folie over het plantgoed getrokken. Onder die folie wordt de juiste vochtigheid en temperatuur zo goed mogelijk gecreëerd, zodat de stekjes wortels kunnen aanmaken. Dit is normaal gezien na 2 maand.
Vanaf 4 maand worden de plantjes ingesneden voor verdere vertakking en worden op kleur gesorteerd. Bij het insnijden worden stekjes genomen voor nieuwe planten.
In deze kwekerij worden enkel de kamerplanten gekweekt. De periode vanaf het stekken tot de volwassen plant die verkocht kan worden duurt ongeveer 18 tot 24 maanden. Er wordt dus heel wat tijd en energie gestoken in een plantje dat eigenlijk maar 4 weken bloeit.
In de volgende ruimte kwamen we in het technische hart terecht. Met behulp van allerlei sensoren en een besturingssysteem wordt het klimaat in de serre zo optimaal mogelijk gehouden. En dit in combinatie met een computergestuurde module die ervoor zorgt dat dit op de goedkoopste prijs gebeurt. Kristof kan alles op elk moment met zijn smartphone controleren en bijsturen indien nodig.
De meest stressvolle periode voor hem is als het gaat onweren. Dan moet hij tijdig kunnen reageren om de openstaande luiken in de serres te sluiten zodat er geen schade zou zijn. En dit zowel overdag als ’s nachts.
In de technische ruimte was nog een opmerkelijk systeem, namelijk voor het sproeiwater voor de plantjes. De samenstelling van het water wordt constant bijgestuurd in functie van de behoeften van de plantjes. Tevens krijgen ze een alarm als er te weinig producten aanwezig zijn en deze bijgevuld moeten worden.
En dan kwamen we in de ruimte waar reeds duizenden plantjes klaarstonden om het volgende seizoen bij de klanten geleverd te worden. Deze worden dan verkocht tussen augustus en de daaropvolgende moederdag in mei.
Die klanten bevinden zich in onder andere in Polen, Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Op vaste dagen worden de bestellingen ’s ochtends geplaatst, waarna Kristof en zijn team alles klaarzetten en naar de transporteur brengen. Deze bezorgt de planten de volgende morgen aan de klant. In Parijs is dit bijvoorbeeld al om 5u ’s morgens.
Voor wie dacht dat het dan gedaan was, die was mis. De schuifdeur naar buiten werd opengetrokken en daar troffen we nog eens duizenden planten die geen plaats meer hadden in de serre.
Kristof wees ons op de strenge regels die door de verschillende overheden opgelegd worden. Vooral de afvoer van het sproei- en regenwater is aan strenge stikstofregels gebonden.
Achteraan de serres bevond zich een enorme vijver waarin het regenwater opgevangen wordt. Deze is nodig omdat er geen leidingwater of putwater gebruikt kan worden. Tevens zagen we de grote tanks waar het regenwater gefilterd wordt alvorens het gebruikt wordt.
De hele groep trok dan terug naar het beginpunt van de rondleiding waar Sofie en Kristof ons stonden op te wachten voor het laatste luik van het bezoek. We kregen daar de uitleg over het ontstaan en de werking van Azaleashop.be. De webwinkel waar iedereen azalea’s en bijhorende attributen kan aankopen.
De deelnemers van deze uitstap konden indien gewenst een of meerdere azalea’s aankopen.
En dan was het tijd voor de koffie een het Loots gebakje. Iedereen kon ondertussen nog wat vragen stellen.
Voorzien van de nodige energie waren we gewapend voor de terugweg. Opnieuw langs de autoluwe wegen begaven we ons veilig en wel naar huis.
Christian
OP STAP IN BRUSSEL
ZICHTBARE EN ONZICHTBARE PLEKKEN VAN DE MACHT
zaterdag 12 april 2025
Verslag volgt binnenkort.
Geniet alvast van de foto’s.
LENTEWANDELING KALKENSE MEERSEN
zondag 16 maart 2025
Op een frisse maar aangename bijna lentedag verzamelden we aan de kerk in Lokeren-Heiende voor een prachtige wandeling georganiseerd door Raak. De zon scheen, en iedereen had er duidelijk zin in.
Om 13u30 vertrokken we met carpooling richting de Kalkense Meersen, een uniek natuurgebied dat bekend staat om zijn uitgestrekte wetlands, zeldzame flora en fauna, en schilderachtige landschappen.
Start van de wandeling
Onze wandeling begon aan knooppunt 16, waar voldoende parkeerplaats is en leidde ons langs de knooppunten 15, 14, 10, 9, 20, 21 en 22. Het pad voerde ons door de adembenemende wetlands van de Kalkense Meersen, met een scala aan natuurlijke schoonheden.
Overal om ons heen waren rietkragen, weelderige graslanden en het rustgevende geluid van vogels die het gebied hun thuis noemen. Het voelde echt als een ontsnapping aan de drukte van het dagelijks leven.
Een welverdiende pauze
Halverwege onze tocht hielden we een gezellige pauze bij het drank- en eethuis Voda. De eigenares had een fantastische plek gereserveerd: een terras in de zon, beschut tegen de wind, waar we samen in een grote kring konden genieten van een welverdiend drankje. De ontspannen sfeer en de warme zonnestralen maakten dit een heerlijk moment om op adem te komen en elkaar beter te leren kennen.
Vervolg van de wandeling
Na deze rustgevende stop hervatten we onze wandeling, waarbij we knooppunten 23 en 24 volgden. Bij knooppunt 24 beklommen we een houten toren, vanwaar we werden beloond met een spectaculair uitzicht op de omliggende weiden en een oude arm van de Schelde. Het panoramische beeld was absoluut de moeite waard en liet iedereen even stilstaan bij de schoonheid van de natuur.
Vanuit knooppunt 24 trokken we verder naar knooppunt 18, en daarna wandelden we in een rechte lijn terug naar ons startpunt. Iedereen was zichtbaar tevreden met de ervaring en de frisse lucht deed wonderen.
Conclusie
Het was een geslaagde lentewandeling waarbij de natuur, het gezelschap en de prachtige omgeving centraal stonden. Dankzij de goede organisatie en de fijne groep deelnemers werd het een dag om niet snel te vergeten. Met gezonde lucht in de longen en een glimlach op het gezicht vertrok iedereen huiswaarts.
Verslaggever Christian
COMEDYAVOND PIV HUVLUV
vrijdag 28 februari 2025
Op vrijdag 28 februari 2025 vond er een comedyavond plaats in de Parochiezaal Trefpunt in Lokeren-Heiende, georganiseerd door Raak Lokeren-Heiende. De avond werd opgeluisterd door de getalenteerde komiek Piv Huvluv, die zijn nieuwste show “Zoiets verzin je niet!” presenteerde.
In deze show deelde Piv het bizarre verhaal van zijn reis door de Verenigde Staten in 1987, een avontuur dat hij 35 jaar lang onverteld had gelaten, een jaar waarin hij aan den lijve ervaart wat de blues is.
Het publiek werd meegenomen op een reis van New York naar Memphis en New Orleans, de bakermat van zijn favoriete muziek, waarbij Piv in de meest vreemde situaties terechtkwam. Tijdens deze roadtrip naar volwassenheid ontdekt hij wat passionele adoratie voor een vrouw, Monika, met een man kan doen. De reis eindigt nochtans ook met de blues, maar Piv keert terug als een man van de wereld, met een onuitwisbare levenservaring op zak.
De show is een ware roadmovie, lovestory en drama, vertaald naar comedy. Piv vertelt over zijn avonturen en de vreemde situaties waarin hij terechtkwam, zoals het ontmoeten van kleurrijke personages en het beleven van onverwachte gebeurtenissen. Een van de hoogtepunten is zijn ontmoeting met een excentrieke muzikant in New Orleans, die hem leert dat muziek de kracht heeft om mensen te verbinden, ongeacht hun achtergrond.
Piv’s platenspeler speelt een belangrijke rol in de show, en de soundtrack bestaat uit heerlijke Americana muziek die perfect past bij de sfeer van zijn verhalen.
Een andere anekdote uit de show is Piv’s ontmoeting met een groep motorrijders in Memphis, die hem uitnodigen voor een rit door de stad. Hoewel hij aanvankelijk aarzelde, besluit hij mee te gaan en beleeft hij een onvergetelijke avond vol avontuur en kameraadschap.
De avond trok maar liefst 130 aanwezigen. Onder hen waren voornamelijk 50-plussers, maar ook de 24-jarige Laurence, die opviel als een vertegenwoordiger van een jongere generatie. Volgens Piv Huvluv kwam de onwetendheid van Laurence door het gebrek aan kennisonderwijs in het huidige onderwijssysteem.
Een opmerkelijk moment van de avond was toen Lieve en haar man te laat aankwamen. Als gevolg daarvan kreeg Lieve van Piv Huvluv een gratis boek (strip over zijn show), wat uitzonderlijk is. Gedurende de show herinnerde Piv Huvluv Lieve er af en toe aan dat ze te laat was toegekomen, wat voor extra humor zorgde.
De organisatie was zeer tevreden en kon om half twee de deuren sluiten na een succesvolle avond.
Jullie verslaggever
Wim V.
INFOAVOND PHISHING EN CYBERCRIMINALITEIT
donderdag 13 februari 2025
Op donderdagavond 13 februari organiseerden we, in samenwerking met de politie van Lokeren en stad Lokeren, een infoavond over de gevaren van phishing/cybercriminaliteit.
Met een vijftigtal aanwezigen hadden we alvast een zeer mooie opkomst.
De avond begon met een korte voorstelling van de spreker zelf, die vanuit zijn voorbije werkervaring bij de politie (dienst cybercriminaliteit) en in het onderwijs (ICT-coördinator) uiteraard zeer goed wist waarover hij sprak.
Eerst haalde hij enkele voorbeelden aan van de manieren waarop de criminelen proberen gevoelige informatie van mensen te bemachtigen, door bv. het gebruik van valse namen, (mail)accounts, vriendschapsverzoekjes via Whattsapp of berichtjes, enz. Uit de reacties van de mensen in de zaal kon je duidelijk afleiden dat sommigen hier al mee te maken hadden.
Uiteraard gaf hij ook veel tips waar je op moet letten of waar je rekening mee moet houden om zelf niet in de val te lopen van de oplichters. En meestal kennen we deze tips wel, maar toch trappen we er soms nog in.
Na een korte drank/plaspauze ging de informatieavond verder over de gevaren van online oplichting, waarbij criminelen via verschillende technieken, zoals valse Whattsapp-groepen / nagemaakte e-mails met valse links / nagemaakte QR-codes aan geld proberen te geraken. Hij gaf ons zelfs een inkijk achter de schermen van criminelen, hoe ze (dikwijls van uit het buitenland) mails/websites/berichten kunnen namaken of zelfs overnemen en op die manier in een fractie van een seconde iemands rekening kunnen leegplunderen.
Na een kleine twee uur werd de toelichting afgesloten en konden de aanwezigen nog enkele persoonlijke vragen stellen aan de spreker of aan de wijkagent die ook aanwezig was.
Het was een heel boeiende (en soms toch ook wel een beetje een angstaanjagende) avond, waarin heel duidelijk werd gemaakt hoe alert we toch wel met alles moeten zijn. Want de criminelen gaan echt wel steeds vernuftiger te werk.
Voor diegenen die niet aanwezig konden zijn of die alles nog eens rustig willen nalezen: stuur ons een mailtje via deze link en dan kunnen wij u de power-point van de lesgever/spreker doorsturen. En … dit is geen phishing ☺️.
Uw organisatoren/verslaggevers
Johan en Raf
NIEUWJAARSRECEPTIE
VOOR ONZE LEDEN EN GEZINSLEDEN
zaterdag 25 januari 2025
Op zaterdag 25 januari vond naar traditie onze jaarlijkse nieuwjaarsreceptie voor onze leden van Raak Lokeren-Heiende plaats. Maar liefst 93 leden hadden zich ingeschreven, waarvan er 89 effectief aanwezig waren. Helaas moesten vier leden door ziekte verstek laten gaan.
De avond ging om 18u30 van start met een warm welkom door de werkgroep. Bij aankomst konden de aanwezigen meteen deelnemen aan een spelletje ringwerpen, wat voor een gezellige en speelse sfeer zorgde. Veertien leden wisten zich te plaatsen voor de finale, die later op de avond werd gespeeld.
Bij de ontvangst werd iedereen verwend met een glaasje wijn of frisdrank, en een gratis receptie welke liep tot 21 uur. Ondertussen konden de aanwezigen genieten van vijf heerlijke hapjes, bereid door een groep ex-leerlingen van de koksschool Zele. Van rivierkreeftjes tot een hoorntje met banketbakkersroom als dessert: de culinaire verzorging was voortreffelijk en werd door iedereen gesmaakt.
Om 20 uur nam de voorzitter het woord. Hij bracht een nieuwjaarswens en stelde het jaarprogramma voor.
Daarna volgde een hulde aan trouwe leden:
> Jacques Callebaut en Daniel De Bock werden gevierd voor hun 25 jaar lidmaatschap.
> Jef Roels werd gehuldigd voor zijn 50 jaar lidmaatschap.
Allen ontvingen een passend geschenk.
> Ook de partners van de gehuldigde leden werden niet vergeten en kregen een bloemetje als blijk van waardering.
Daarnaast werd ook ikzelf, samen met mijn echtgenote, verrast met een mooi geschenk en een bloemenhulde, als dank voor mijn inzet en afscheid als wijkmeester.
De grote ringwerpfinale
Na de toespraken en huldigingen was het tijd voor de finale van het ringwerpen. De wedstrijd verliep uiterst spannend, maar uiteindelijk kroonde Ann De Smet zich tot winnaar. Haar overwinning werd beloond met een bol kaas en een ringworst. Bovendien mag zij zich een jaar lang ‘Raak.Lokeren-Heiende Persoonlijkheid van het jaar’ noemen.
Een speciale vermelding ging naar onze presentator Antoine, die de avond op een schitterende manier in goede banen leidde.
Na alle officiële plichtplegingen brak het moment aan voor een gezellig samenzijn. De sfeer was uitgelaten, en de aanwezigen genoten met volle teugen.
Rond middernacht kwam er een einde aan een zeer geslaagde avond, die met veel plezier en mooie herinneringen zal worden gekoesterd.
Tot volgend jaar!
Dit was mijn laatste bijdrage als wijkmeester van Raak Lokeren-Heiende, want zoals jullie lazen nam ik die avond afscheid als wijkmeester. Wij blijven natuurlijk lid van deze fantastische groep en hopen jullie zoveel mogelijk te ontmoeten op een van de vele activiteiten.
Guido
EINDEJAARSCONCERT
‘VOICES IN HARMONY’
zaterdag 28 december 2024
Op zaterdag 28 december 2024 mochten wij niet minder dan 110 mensen verwelkomen op het 7 de eindejaarconcert van ons RAAK Lokeren-Heiende.
In een verwarmde Heilig Hartkerk op Heiende werd na het welkomstwoord door onze voorzitter Christian en een inleidende tekst van Joris De Keukeleire , het eindejaarsconcert op gang gebracht door de sprankelende stemmen
van FOURCHETTE . Een verrassend damestrio die eigen composities bracht met hun drie zoete
stemmen als hoofdingrediënt.
Aansluitend begon het vocaal ensemble VOIX-LA aan hun concert en zij brachten hun eerste song achteraan de kerk en dit onder begeleiding van Dirk Jansegers aan de piano.
Opnieuw vulde Joris aan met een bindtekst van Stef Bos.
Zo ook verliep het tweede deel van dit concert met opnieuw Fourchette en afsluitend met VOIX-LA.
Na een dankwoord werd iedereen uitgenodigd om een glaasje te drinken in ’t Trefpunt waar dan kon nagepraat worden over dit toch wel unieke eindejaarconcert.
Tenslotte rest ons te melden dat RAAK Lokeren-Heiende, n.a.v. dit evenement ook een milde
schenking aan Welzijnszorg doet.
Dank jullie wel FOURCHETTE en VOIX-LA voor dit prachtige en unieke concert. We zien elkaar zeker nog terug !
Vanwege de werkgroep kerst
Danny & Jo.
SINT-WEEKEND
HUISBEZOEKEN
vrijdag 29 november 2024
RONDGANG HEIENDE
zaterdag 30 november 2024
Het Sintweekend begon op vrijdagavond
Onder het motto “tradities moeten in ere gehouden worden” kregen de gezinnen van Heiende de kans om de Sint te vragen voor een huisbezoek. Maar liefst 17 gezinnen hadden zich ingeschreven. Het zou voor Sinterklaas en zijn Pieten een drukke avond worden.
De Sint en zijn helpers trokken dus op pad om bij de gezinnen langs te gaan. Daar werden ze steeds hartelijk ontvangen door de ouders en/of grootouders. Sommige kinderen hadden wel schrik van Sinterklaas, anderen dan weer niet. De kindjes moesten geen schrik hebben van Sinterklaas, want er waren dit jaar opnieuw geen stoute kinderen.
Allen kregen de nodige cadeautjes en een zakje snoep. De Zwarte Pieten gaven dan ook wel de raad om niet te veel te snoepen en daarna goed de tandjes te poetsen.
Het is steeds een hele belevenis voor de kinderen alsook voor Sinterklaas. Al zal hij zich volgend jaar wel eens beter moeten informeren over hoe de gezinnen de dag van vandaag kunnen samengesteld zijn.
Een Magische Rondgang van Sinterklaas op Heiende
Het Heiende kleurde sprookjesachtig, want Sinterklaas en zijn bont gezelschap maakten hun jaarlijkse rondgang. Op zijn majestueuze witte schimmel, geflankeerd door vrolijke Voetpieten en Paardpieten, bracht de brave man snoep en een flinke dosis gezelligheid naar jong en oud. Heel wat gezinnen stonden met hun kroost de bonte stoet op te wachten.
De tocht begon plechtig aan de verkeerslichten op het kruispunt bij Hillare. Een lichte spanning hing in de lucht, maar zodra de eerste Sinterklaasliedjes uit de luidsprekers van de begeleidende wagen klonken, gleden de wolken van de gezichten. De Voetpieten deelden gul zakjes snoep uit aan alle kinderen die langs de route stonden. Een hartelijk “Dank u, Sinterklaasje!” weerklonk telkens uit de kindermondjes.
Het Ledehof werd niet vergeten
Bij het Ledehof werd de Sint enthousiast onthaald. De aanwezige kinderen stonden te popelen om een glimp van hem en zijn trouwe helpers op te vangen. Sommigen zwaaiden met tekeningen en verlanglijstjes, anderen sprongen simpelweg van blijdschap op en neer. Het vrolijke gelach van de pieten werkte aanstekelijk, en na een kort fotomoment ging de stoet verder.
Halte aan ’t Compostjen
In de Roggestraat, bij ’t Compostjen, vond een volgend hoogtepunt van de tocht plaats. Hier hadden de kinderen van de hele wijk zich verzameld. De Sint knikte waardig. De Pieten zorgden voor dolle pret met hun capriolen, terwijl de schimmel geduldig alles aanschouwde.
Een feest van smaken en geuren
Via de Hillarestraat baande de stoet zich een weg naar de Sint-Jozefstraat. De lokale bewoners toonden hun gastvrijheid met drankjes, hapjes en warme glimlachen. Bij elke halte proefde de Sint een beetje van het dorpsleven.
Bezoek aan stal De Vogelzang
De stoet trok via het centrum van Heiende verder naar stal De Vogelzang, waar de jongste ruitertjes vol trots hun paardrijkunsten lieten zien. De Pieten reikten snoepzakjes uit aan deze kleine ridders en amazones. Ondertussen genoten de Pieten en de helpers van een welverdiende kop dampende soep. Een moment van rust, maar de reis was nog lang niet voorbij.
Lekkers in de Beerveldestraat
Na een korte tocht in galop door de velden kwamen ze aan bij de voormalige uitbaters van café ’t Hemelrijk. Willy en Lilianne verwenden de Sint en zijn gevolg ook hier met de nodige lekkernijen en drankjes. Het was een leuke bijeenkomst van familie, vrienden en buren die samen met hun kinderen genoten van het bezoek.
Een hartverwarmend afscheid
Met de nacht die langzaam over Heiende viel, werden de paardjes terug naar de stal gebracht. De stoet keerde huiswaarts, maar Sinterklaas zelf ging nog even door. Met een handvol Pieten trok hij verder om cadeautjes aan huis te bezorgen.
Het was een onvergetelijk weekend geweest, vol vrolijkheid en verbondenheid. Sinterklaas en zijn Pieten lieten een spoor van lachende gezichten en zoete herinneringen achter.
Tot volgend jaar, lieve Sint!
Redactiepiet Christian.
HERFSTWANDELING
zondag 27 oktober 2024
Op een zonnige zondagmiddag verzamelden 35 enthousiaste wandelaars zich bij Barelza in Waasmunster voor een herfstwandeling die in het teken stond van natuur, gezelligheid en lekker buiten zijn.
Om klokslag 14:00 uur zette de groep zich in beweging, en al gauw werd duidelijk dat de omstandigheden perfect waren: een milde 16 graden en volop zon, ideaal om van de mooie omgeving te genieten.
De tocht leidde ons langs de mooiste plekjes van Waasmunster en omgeving. We stapten door prachtige paden, omringd door de herfstkleuren die op hun mooist waren. Er werd volop gekletst en gelachen, en zo vloog de tijd voorbij.
Halverwege pauzeerden we bij café De Welkom in Sombeke, waar de organisatie iedereen trakteerde op een drankje. Een gezellige tussenstop die voor een extra gezellige sfeer zorgde – precies wat we nodig hadden!
Na deze ontspannen pauze vervolgden we onze weg terug naar Barelza. De route terug was net zo mooi, en de tijd leek even stil te staan terwijl we samen de herfstgeuren en kleuren in ons opnamen.
Rond 17:15 uur arriveerden we weer bij het startpunt, waar iedereen elkaar gedag zei met een glimlach en een voldaan gevoel.
Deze wandeling werd door iedereen als een groot succes ervaren! De route, het mooie weer, de leuke tussenstop maakten het een middag om met plezier op terug te kijken. De sfeer was ontspannen en gezellig – een heerlijke manier om samen het weekend af te sluiten.
RAAK Lokeren-Heiende heeft ons weer een mooie herinnering bezorgd!
Verslag AI met inbreng van Guido
WANDELING HEIENDE DEEL 2
zondag 13 oktober 2024
Op verkiezingszondag – 13 oktober – om 14 u stonden 13 geïnteresseerden klaar om zich op sleeptouw te laten nemen langs de Heiendse straten. ’t Is te zeggen, die éne straat die ons dorp Heiende samen met de Hillarestraat tot een zogenaamd straatdorp maakt.
Ik hoor jullie al denken, wat valt dáár nu veel over te vertellen…? Wel, in een tijdsbestek van drie (!) uur kwamen de deelnemers heel wat meer te weten dan je zou vermoeden. Met af en toe een anekdote, een gebracht verhaal uit de krant, het proberen herkennen van personen op de getoonde oude foto’s en de spontane uitwisseling tussen de deelnemers werd het nooit saai en werd er geboeid geluisterd.
Gestart werd op de hoek van de Gaverstraat, die ook de scheiding vormt tussen de wijken Hillare en Heiende. Een gaver is een vóórgermaanse moerasbenaming. Toch al minstens een paar eeuwen is hier de schaapherdersfamilie Dierick thuis, en café De Piloter kwam ook aan bod, net zoals de naamsverklaring van het toponiem Bormte.
Een hoofdbrok was uiteraard gewijd aan onze H.-Hartkerk. Die werd gerealiseerd in 1880-1882, na 4 eerdere pogingen sinds 1750 tot het bekomen van een eigen kerk. De deelnemers weten nu dat kerk en pastorij er kwamen dankzij een weldoenster barones. Een houten noodkerk, de aangestelde proost die ook de eerste pastoor werd, de eerste koster die ook een fanfare op de been bracht… alles werd uit de doeken gedaan.
Uiteraard werd de kerk ook bezocht. Meubilair en aankleding kwamen maar met de jaren (en de centen) echt in orde. Toren, sacristie en berging werden pas later toegevoegd. Wat nooit in orde kwam, ondanks enkele restauratiewerken, waren de – van begin af aan – vastgestelde vochtproblemen. Naast enkele weetjes kwam ook de herinnering boven aan de viering van 100 jaar kerk, in 1982, waaraan ook KWB deelnam.
Bij het verlaten van de kerk zagen we het geodetisch referentiepunt (zoek dat maar even op) en het herdenkingsmonument voor de slachtoffers van beide wereldoorlogen.
Hier werd meteen ook verteld over de realisatie van het kerkhof in 1891-1892 en het ontstaan van de vrije school achter de kerk. Wederom was er (andere) adelijke hulp mee gemoeid. Voor het onderwijs werd beroep gedaan op de congregatie St.-Vincentius a Paulo uit Deinze. Wanneer de laatste zusters in 2011 het klooster verlieten, had de school al een ganse metamorfose ondergaan. Zo werden in 1953 bewaarklassen gebouwd door de grootvader van één van de deelnemers.
Hoe de 19e-eeuwse strijd tussen klerikalen en anti-klerikalen (Liberalen) ook zijn impact had op Heiende, en de jonge fanfare opzadelde met de spotnaam “Muttenmuziek” werd in geuren en kleuren duidelijk gemaakt. Een spotnaam die weldra ook overging op alle inwoners van de wijk, die ’t Heiendse Muttens werden voor de stadsbewoners.
En dan was er het verhaal van de tramlijn Overmere-Lokeren, die er ook niet zonder slag of stoot kwam. Wederom werd de draak gestoken met de Heiendse “boerkens”.
Dan was het hoog tijd geworden om te wandelen, in de echte zin van het woord. We stoppen bij de bakkerij, waar ooit een café stond met een naam als een klok.
Enkele passen verder dan het Trefpunt, ooit de gemeenteschool, gebouwd in 1868. De naam Back valt voor de tweede maal.
We steken de baan over, om halt te houden bij 2 recente woningen. Voor melk of boter moet je er niet meer zijn, maar dat was vroeger anders, zo bewijst een oude foto en wat uitleg.
Één woning verder staan we voor – hoe kan het ook anders – enkele verkiezingsborden. Een mooie kapstok om het verhaal te brengen van Karel-Antoon De Vylder (1839-1920), een man die hier woonde en gans zijn leven ijverde voor de ontwikkeling van Heiende. Dit als gemeenteraadslid voor de Katholieken (38 jaar lang) en lid van de kerkfabriek. Zijn verdiensten situeren zich op velerlei vlak: aanleg van steenwegen, verbetering waterhuishouding, bekomen bewaarschool, kerk en klooster, melkerij…
Alweer een paar huizen verder… de Aveve-zaak. Hier stond ooit de aloude herberg De Smoutram. De naam Back valt voor de derde maal. De Smoutram leeft voort in de jaarlijkse Sinksenkermis op onze wijk (of wat er nog moge van overschieten…).
En dan… zien we een autostrade opdoemen (nee, niet de E3)… die Heiende bijna in twee had gespleten. Hier komen ook de herinneringen bij Alex boven.
We zetten de wandeling voort naar de hoek van de Beerveldestraat. Hier volgt het verhaal over de vroegere en de huidige kapel. De deelnemers nemen en kijkje binnenin en ontdekken zowaar enkele wassen varkentjes. Waar ook weer een historische verklaring voor kan gegeven worden.
Omdat we niet binnen een redelijk tijdsbestek overal kunnen geraken, wordt hier verteld over een Mariakapelletje, verder in deze straat, waar de BJB voor iets tussen zat. En over de oude namen Gentsestraat en Kloosterstraat. Een 18e-eeuwse kaart verklaart een en ander.
Heiende viel in 1675 door toedoen van Franse soldaten ten prooi aan de vlammen (72 huizen, schuren en stallen), maar ook in 1886 speelde zich hier een drama af, waarbij 19 woningen in brand stonden. Hierover vinden we uitvoerig relaas in de kranten van toen. We kunnen zelfs het verloop van het vuur volgen en meegeven aan de geïnteresseerden!
We stappen nog even flink door, tot we de E17 in de verte zien. Voor ons, “de Rechten End”. Hoe die aan zijn naam kwam? Ook hier geeft een oude kaart het antwoord.
Hier aan de hoek van de Kalkenstraat, verhalen we ook over de kapel van de Bredenhoek, waarvan de oorsprong in de nevelen van de tijd is gehuld, maar waarover wel een paar legendes werden overgeleverd. De restauratie van deze bedevaartskapel in 1978 – waar ook KWB een prominente rol in had – riep bij sommigen herinneringen op. Een grafheuvel in de nabijheid? Neen, dat kon niemand zich nog herinneren.
We keren op onze stappen terug, en nemen de Buisschootstraat waar nog een laatste keer wordt stilgestaan, bij een droevig verhaal uit 1910 dat zich hier tussen de korenvelden heeft afgespeeld. Dit veroorzaakte heel wat opschudding onder de plaatselijke bevolking, fotograaf Van Brabant nam zelfs een mooie foto van het gezin Simolyn met veldwachter De Veirman, bedoeld voor de pers, en die we konden tonen.
En zo maakten we dan toch nog een kleine cirkel rond, via de schoolwegel naar de kerk en vervolgens naar Trefpunt, waar er bij een inbegrepen drankje – en nóg eentje – nog een hele tijd werd nagepraat, en gebladerd in de A3-fotomap.
We bedanken bij deze Alex, die zo bereidwillig was om deze drie uur bij te houden en op onze vraag de juiste afbeelding te tonen.
Uw gids en verslaggever van dienst
Geert
NATUURDAG IN LOENHOUT
zondag 22 september 2024
Dit jaar vond de Natuurdag plaats in Loenhout, een landelijk dorpje in de Noorderkempen.
Met een groep van 36 enthousiaste deelnemers verzamelden we ons in alle vroegte voor een goedgevulde dag vol activiteiten. De weersomstandigheden waren ons ook gunstig gezind: een zachte herfstdag met aangename temperatuur en het zonnetje dat regelmatig door de wolken kwam, ideaal voor een dag in de buitenlucht.
Na een autorit van een goeie 70 kilometer kwamen we rond 09.30 u aan in Loenhout, waar we in het plaatselijke wijkhuis een tasje koffie en een lekkere boterkoek kregen aangeboden.
Na dit kleine ontbijtje was het tijd voor onze eerste activiteit: een wandeling van 7 km door de prachtige natuur van Loenhout. Deze wandeling voerde ons door een boomkwekerij die zich specialiseerde in grotere bomen van 30-40 jaar. Deze waren dikwijls ook in speciale vormen gesnoeid. Toch wel uitzonderlijk om dit te zien.
We passeerden ook langs het militaire Schietveld, waar zich volgens de lokale gids (ikzelf) de grootste populatie aan adders in Vlaanderen bevindt en welk sinds een goed jaar ook uitgeroepen is als wolvengebied. Gelukkig (of jammer genoeg?) hebben we geen van beide gezien tijdens de wandeling. Via enkele lokale landbouwwegen kwamen we terug aan het wijkhuis, waar iedereen zijn zelfgemaakte picknick kon verorberen.
Na een lekkere tas koffie of biertje was het rond 13.30 u tijd om aan onze fietstocht te beginnen, een tocht van om en bij de 35 km. De meesten met een elektrische fiets, maar toch ook nog enkele enthousiastelingen die de tocht volledig op eigen kracht reden.
De route was zorgvuldig uitgestippeld langs rustige landbouwwegen. We passeerden enkele interessante plekken, waaronder de basisschool van Loenhout waar we over de speelplaats konden fietsen, het geboortehuis van onze gids, het Duitsepad waar tijdens de eerste wereldoorlog de Dodendraad stond, enkele grenspalen waardoor we ook een klein stukje in Nederland fietsten, een Ecoduct, en een site van Fluxis waar er zich in de ondergrond één
van de grootste opslagplaatsen in Vlaanderen van aardgas bevindt.
Onderweg maakten we ook een tussenstop in taverne Den Heibaard, waar iedereen even kon uitrusten en genieten van een drankje. Een enkeling ging achteraan het domein zelfs even mee vissen en kon op de foto met een mooie forel.
Na deze tussenstop passeerden we verder nogmaals langs het militaire domein, even door de dorpskern van buurgemeente Wuustwezel (waar we de (ex-triatleet) Marc Herremans tegenkwamen) en het kasteel van Loenhout.
Rond 17.00 u zat de fietstocht erop en kwamen we toe in het Schaliënhuis waar we de dag afsloten met een aperitiefje en een lekker diner. Onder het genot van het lekkere eten werd er volop nagepraat over de dag. De ontspannen sfeer gaf me het gevoel dat iedereen had genoten van de combinatie van natuur, ontspanning en samenzijn.
Rond 18.30 u sloten we de dag af en kon iedereen aan de terugrit naar Heiende beginnen.
Voor mij was het een geslaagde dag, ik hoop en denk voor de deelnemers ook.
Met dank aan mijn mede-organisator Danny C.
Raf
